Πίνακας Ανακοινώσεων

(Για να συνδεθείς με τον πίνακα πάτησε πάνω στον τίτλο )

     Αυτός ο πίνακας δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του β΄επιπέδου στις ΤΠΕ. Μου άρεσε σαν ιδέα και σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να τον διατηρήσω μέσα από το ιστολόγιό μου.
     Πρέπει εδώ να μην παραλείψω να ευχαριστήσω δημόσια τους εκπαιδευτές μου στο Β΄επίπεδο Γιώργο Παπανικολάου και Σωτήρη Παπαευθυμίου για όλα αυτά τα ενδιαφέροντα και χρήσιμα για έναν εκπαιδευτικό και όχι μόνο πράγματα που μας έμαθαν.

                 Επίσκεψη στο Θωρηκτό Γ.ΑΒΕΡΩΦ

    Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων η σημερινή, η 18η Μαΐου ,όπως ορίστηκε από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) που στόχο έχει «να γίνουν τα Μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών, με σκοπό την ανάπτυξη της μόρφωσης και της αμοιβαίας κατανόησης, τη συνεργασία και την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς». 

    Σήμερα λοιπόν ήταν προγραμματισμένη επίσκεψη των μαθητών της Ε΄και Στ΄τάξης στο Θωρηκτό Γ. ΑΒΕΡΩΦ. Αν και η ημέρα από το πρωί ήταν μουντή και βροχερή, δεν μας χάλασε το κέφι. Η επίσκεψη στο Μουσείο ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και οι μαθητές έμαθαν πολλά και σημαντικά πράγματα για την ιστορία αυτού του πλοίου που καθόρισε την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.

   Στη συνέχεια αρκετά στιγμιότυπα από την επίσκεψή μας.

 

   

Αναμένοντας με ενδιαφέρον τη φετεινή ημερήσια εκδρομή του σχολείου μας στην κατασκήνωση "Ranch" στο Σοφικό Κορινθίας, ας θυμηθούμε μερικά στιγμιότυπα από παλιότερες εκδρομές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και στο  Ranch, αφού το έχουμε επισκεφτεί ξανά με άλλα παιδιά.

Από το Ανθολόγιο της Ε΄-Στ΄. «Η Ασπρούδα» της Ελένης Χωρεάνθη

    Η Ασπρούδα ήταν το πιο περήφανο πουρνάρι της περιοχής. Το πιο μεγάλο και το πιο ψηλό. Λέγανε πως ήταν στοιχειωμένο δέντρο, να, από κείνα που τα κατοικούσανε νεράιδες και ξωθιές*, θεές βουνίσιες, Δρυάδες ή Αμαδρυάδες*, που είχανε παλάτια πλουμισμένα στην καρδιά του πουρναριού. Κι αυτές το ποτίζανε, λέει, και το ταγίζανε με θεϊκές τροφές, κι αψήλωσε και θέριεψε κι έφτασε ίσαμε το Θεό και ως τον ουρανό ψηλά! Και κρυφομίλαγε με το φεγγάρι…

Ήταν θεόρατο. Οι ρίζες του έμπαιναν βαθιά κι άγγιζαν την καρδιά της γης. Ο κορμός του είχε………

Δώστε φωνή στην Ασπρούδα και κάντε την να μιλήσει για τις δύο περιόδους, δηλαδή πριν και μετά τον πόλεμο και τις καταστροφές,

Πριν

Της Ασπρούδας η σκιά

καλύπτει όλα τα χωριά.

Τα παιδιά παίζουν με χαρά

και ξαπλώνουν στη σκιά.

Η Ασπρούδα το δεντράκι

έχει νεράιδα και φίλο ξωτικό,

Το λένε στοιχειωμένο

αλλά είναι αγαπημένο.

Μετά

Έγιναν πόλεμοι, σεισμοί

μα η Ασπρούδα πάντα δυνατή.

Τους φόβους της περνάει

και τη μοναξιά της ξεπερνάει.

Η Ασπρούδα βαρεμένη

κάθεται και περιμένει

τους χωριάτες να γυρίσουν

και στη σκιά της να γλεντήσουν.

(Ισμήνη, Κατερίνα Κ., Ορέστης, Δημήτρης Π.)

Πριν

Σ΄ ένα μικρό χωριό

στο οποίο ζούσα εγώ

το δέντρο το πιο καμαρωτό

το οποίο ήμουν εγώ.

Ήμουν σπίτι μαγικό

των μικρών και μαγικών

νεραιδών και ξωτικών.

Τα παιδιά στη γειτονιά

χρησιμοποιούσαν τη δικιά μου τη σκιά

όλοι μαζί μια παιδική χαρά.

Μετά

Όμως τώρα πια

είμαι όλο μοναξιά

μέσα σ’ αυτήν την ερημιά.

Της παλιάς γειτονιάς τα παιδιά

που με γέμισαν χαρά

έχουν φύγει τώρα πια.

Όλη αυτή η κατοχή

Με πλήγωσε πάρα πολύ.

Αχ θεέ μου , καταστροφή.

Τώρα τα σημερινά παιδιά

δεν θέλουν τη δικιά μου τη σκιά,

είναι όλο παιχνίδια ηλεκτρονικά.

(Αθανασία ,Αντώνης, Κατερίνα Π., Μαριλένα , Τζέσι )

Πριν

Το όνομά μου είναι Ασπρούδα

και στα κλαδιά μου ζει μια καλιακούδα.

Έχω φίλους τα παιδιά

και τα όμορφα φυτά.

Μετά

Τώρα πια είμαι μόνη

και με έφαγε το χιόνι.

Δεν έχω πλέον τα παιδιά

έχω μόνο τα φυτά.

(Βαγγέλης , Δημήτρης Σ., Εύα , Θοδωρής , Μαρία)

Λίμερικ :

Τα ποιήματα αυτά δημιουργήθηκαν από τα παιδιά του Στ 2 του 1ου Δ.Σ. Δάφνης στο πρόγραμμα της φιλαναγνωσίας που πραγματοποιήθηκε στην ώρα της ευέλικτης ζώνης. Οι μαθητές, ευαισθητοποιημένοι από το εισαγωγικό ποίημα Λίμερικ του Γ.Σεφέρη «Η ζωή σε άλλους τόπους» στην 6^η ενότητα του γλωσσικού μαθήματος, δουλεύοντας ομαδικά, συνέθεσαν τα παρακάτω:

Ένα πιθάρι αιγυπτιακό

που έκρυβε μέσα του το πνεύμα το κακό.

Πέρα μακριά στην Αφρική

με ένα παπαγάλο ανθρακί

κίνησα κι εγώ για να το βρω.  

Και όταν βγήκε το πνεύμα το κακό

έχασα τα λόγια μου δεν ήξερα τι να πω.

Κατάρα σκόρπισε στη Γη

από την Ανταρκτική ως την Αφρική

τούτο το πιθάρι το μαγικό

(Αλεξία, Εύα , Θοδωρής , Μαρία , Τζέσι)

Ήταν δυο κυράδες

που έβοσκαν πέντε αγελάδες.

Έκανε στην αδερφή της χάρη

και της πήρε ένα μοσχάρι.

Ήταν μια κοπέλα

όμορφη σαν καραμέλα.

Ήρθε ένα κοτόπουλο

κι έγινε πριγκιπόπουλο.

΄Ηταν τέσσερα παιδιά

που έκλαιγαν μοναχά.

Είδαν ένα παριζάκι

πάνω σε ένα τραπεζάκι.

(Αντώνης, Δημήτρης Π. ,Ισμήνη ,Κατερίνα Π.)